Vereerd dat ‘Hoe doorwaadbaar dagen zijn’ het onderwerp vormt van de eerste recensie van Kris Lauwereys op het onvolprezen en immer ijverige poëzieplatform roer. Dankbaar voor de aandachtige lezing van Kris en de genuanceerde manier waarop hij zowel inhoud, structuur als taal en toon van de bundel weet te omschrijven. Kris brengt dit najaar zelf zijn debuutbundel uit.
Je vindt de recensie hier.
Een extract: “Er zijn veel dichters die schrijven over verlies en verdriet, met wisselend succes. Vaak heeft dit een therapeutisch effect voor de schrijver dat zich niet vertaalt naar de lezer. Als Batens in deze bundel iets van zich afschrijft, dan doet hij dit erg omzichtig. Hier staat het verdriet ten dienste van de beeldentaal, niet omgekeerd. Dit is geen poëzie die dient als een vehikel om uit te huilen. Net daarom kan de bundel ook voor de lezer een catharsis bieden, een geruststelling dat ook de overspoelde dagen doorwaadbaar zijn. Wie zich erin onderdompelt, kan zich laten meevoeren door de stroming, kan zich spiegelen aan het oppervlak, of ervoor kiezen om naar de bodem te duiken om op een bergtop te eindigen.”
